Şimdi şurada
Bir fırtına koptu kudurgan
Bir servi ağacı devrildi gümbürtüyle
Kolları koparken acıyla kıvrandı
İğneleri çimenlerin kalbine battı


- Ben balkona fırlarken gördüm
İki tavşan can havliyle kaçtı
Onlarca kuş, yönünü kaybetti telaştan -


Şimdi şurada
Site halkını görüyorum balkonlarda
Gözleri faltaşı gibi açık, kayıyor sağa sola
Bu acı kaybı derhal kaydediyorlar telefona
Şok içinde bakışıyoruz bir ara...


Ah, upuzun gövdesiyle yatıyor servi
Oysa daha az önce sevecen ve dip diriydi
Daha az önce yemyeşil bakıyordu bana
Şimdi bir ölü gibi yatıyor çimenlerin üstünde
Dalları alt kattakinin kapısına dayalı


- Bu eve taşındığımdan beri - tam on yıl önceydi
Ufkuma yeşil aşkını sunardı servi
Ben de hergün, o zarif silüetini okşardım gözlerimle
Ruhumda tarifsiz büyüttüğü sevgiyle...


Oysa şimdi şurada
Balkonumun dibinde
Uzanmış yatıyor o narin servi ağacı
Hüzünle fısıldaşıyor ormanın yeşili
Ah bir kaç güne kalmaz doğranır ölü gövdesi
Börtü böcek, yeni bir yuva telaşına girecektir, belli


Şimdi balkondan, pencereden
Göl daha iyi görünüyor açılan boşluktan
Daha aydınlık oldu iki göz zulamın içi
Güneşi yolcu edeceğim daha iyi
Belki de bu iyi bir teselli (mi) benim için


Ama hayır hayır...
Ben dostluğunu özleyeceğim
Önümde yatan, bu yarım asırlık servinin.



Not: az önce - aradan yarım saat geçmeden - ağacın bulunduğu bölgeyi bantlatıp, "girilmez" ilan ettiler.



H. Korkmaz
3/7-25 Sthlm