Babam
Soyunun devamını sağlayan
Üç aylıkken yetim kalmış
Bir adam
Dedem Bursa yakınlarında
Şehit düşmüş
İstiklal savaşında
Halalarım
Biri on altı
Diğeri otuz dört yaşında
Vefat etmiş yoksulluktan
Sahip çıkan olmamış
Akrabalardan
Baba annem
Dağ gibi durmuş, babamın ardında
Dedem için
Şehitlik maaşı verelim demişler
Kabul etmemiş
"Ben er’imi para için göndermedim
Savaşa
Ben Devletime yük olmam
Ve de o parayı almam"
Demiş
Ülkesine böylesi kutsal
Duygularla bağlı olan
Adını aldığım
Şehit dedemin torunuyum ben

Ben
Öyle güzel cümleler
Kuramam belki
Yapmacık tavırlar
Sergileyemem sevdaya dair
Yedi çocuklu bir babanın
Beşinci çocuğuyum
Sevgiyi, duyguyu
Biz de yaşadık elbette
Anne şefkatini de gördük
Elleri nasırlaşmış
Derileri çatlamış
O kınalı elleriyle
Okşuyorken yüzümü
Yüzündeki tebessümü
Göz bebeklerindeki huzuru
Dudağında ki duayı
Bilsen kaç kez gördüm ben
Babam ise belli etmezdi
Duygularını, sevgisini
Bir köşeden büyüdüğümüzü
İzlerken
Nasıl sevindiğine
Nasıl gururlandığına
Şahit olduk yıllarca

Biz
Horoz sesleriyle uyanıp
Güneşin batışıyla
Döneriz yuvaya
Su yoktur
Umutlarımız gibi
Kurudur topraklarımız
Ekeriz her türlü tahılı
Allah ne verirse
Şükrederiz riyasız
Yaz aylarının tozu
Kış aylarının çamuruyla
Kaplıdır pabuçlarımız
Ama
Her şeye rağmen
Hep tazedir umutlarımız
Ey
Pamuklu bezler arasında
Büyüyen güzel
Sen saraylardan bir gonca
Bense sarp kayalıklarda
Bir çakır diken
Hem
Ben uçsuz bozkırların
Çalılıkların
Dikenlerin arasında büyümüş
Asi çocuğuyum
Anadolunun

Belki de
Haksızlığa baş kaldırışım
Özgürlüğe direnişim
Vakur duruşum
Ondan

Sadık DAĞDEVİREN
Aşık LÜZUMSUZ