KALMADI

Maziyi nasılda özlüyor insan
Özlemle sıkılan el kalmadı el
Her şey daha güzel, çok boldu imkân
Komşuya verecek kül kalmadı kül

İnsan ucuz, her şey ateş pahası
Yeşil bitti, orman maden sahası
ÇED yok yasayı da geçti dahası
Yurtta koklanacak gül kalmadı gül

Yazık, yükselemez er oğlu erler
Halk yoksul, ekmeğe muhtaç ederler
Üstelik sürekli kemer sık derler
Kemer sıkılacak bel kalmadı bel

Eskiden ayrım yok, bereket boldu
Müsriflik, şatafat itibar oldu
En mühim yerlere yakınlar doldu
Çok söyledim artık dil kalmadı dil

Bilene verseniz işi ne vardı?
Kayırma olmasa o bile kârdı
Söylene Söylene saçım ağardı
Saçımda tek siyah tel kalmadı tel

Orman gitti kuraklıklar başladı
Sanki felek bile bizi boşladı
Yağmur yağsa bile pek yavaşladı
Baharda derede sel kalmadı sel

Güzel şeyler görüp yazmak isterdim
Mutluluk resmini çizmek isterdim
İrem bağlarında gezmek isterdim
Itır ıtır esen yel kalmadı yel

Hayat pahalandı zorlaştı geçim
Pazara gidemem yanıyor içim
Anzeri diyor ki benim mi suçum?
Dost bildiklerimden gel kalmadı gel

Ozan Anzeri