ALTMIŞ BEŞ YAŞ

Anladım dertlerle pişermiş kişi
Yaşım altmış beşe geldiği zaman
Yoğurt bile yerken kırılır dişi
Gül benzin sararıp solduğu zaman

Güzel sözü ümit vermişti bana
Sanırsın böylesi gelmez cihana
Son pişmanlık fayda etmez insana
Ah edip saçını yolduğu zaman

Peşinden koşturdu dertli şairi
Ona göre şair elinin kiri
Sandım ki çırağım o işin piri
Diyardan diyara saldığı zaman

Alnımdaki çizgi çekilen ahlar
Topluca kurulan nice tezgahlar
Sıkıntılar biter içim ferahlar
Dostlarım derdimi böldüğü zaman

Hazıra konma hep bir şeyler üret
Hala çalıp çırpar bu nasıl cür’et
Beş para etmeyen müsvedde suret
Kızarım yöneten olduğu zaman

Kara gün geçecek, bitecek elbet
Liyakat sahibi olacak devlet
Hak edene teslim, makamı devret
Hakkın tam yerini bulduğu zaman

Anzeri gülecek o şans yıldızım
Kim ne derse desin kesilmez hızım
Diner elbet bir gün bu yürek sızım
Talihim yüzüme güldüğü zaman

Ozan Anzeri