Bir Hüzün Şarkısıyaşamadan tatmadan burukluğunu öyle ya anlatmak çok zordur hüznünü yaşamın dorukların eteklerinden nice ki inmişse verandanıza sis siz sallanan koltuğunuzda yaş bozumundan arta kalan hüznü yaşamaktasınız kızıldan dönme sarıdır artık dallarınızda renkler bilirsiniz sokağın köşesindeki kestane kebapçısını sarılmış birbirine şu genç iki insan şuh adımlarken ıslak kaldırımları gülümseyen ruhlarla el sallar size sabah sabah hüznün kırağıları dikenlerinden sıyrılmış şu kestane ağacının yaptığına bak ne de coşkundu gövdesi gür ve doluydu dalları hani demin gibi şimdi yorgun ve çıplak gülücükler dağıtılırken zamanın birinde kucağında bir ananın şimdi başka başka anlatıyorlar kalemden çıkan kara izleri yaşamın güz çiçekleri kadar yılgın bağ bozumu kadar yapışkandır artık rüzgarı yaşamın 1 kasım 2008 Denizli |
gülücükler dağıtılırken zamanın birinde kucağında bir ananın
şimdi başka başka anlatıyorlar kalemden çıkan kara kara izleri yaşamın
güz çiçekleri kadar yılgın
bağ bozumu kadar yapışkandır artık rüzgarı yaşamın
GÜZEL, OKUNASI DİZELERDİ...RABATLI