BÜTÜN GÜLLER SEN KOKUYOR

Ey Sevgili
Nerede bir gül görsem
Sen geliyorsun aklıma
Seyretmekten alamıyorum gözlerimi..
Konuşmadan geçemiyorum yanlarından
Duyan da kendi kendime konuştuğumu sanıyor
Aldırmıyorum
Eğilip gül kokunu çekiyorum içime
O misk-i amber kokun
Âb-hayat gibi katre katre akıyor yüreğime…

Gül yapraklarından köküne doğru kayıyor gözlerim
Sayısız dikenler görüyorum
Ve yürüdüğün çileli yollar geliyor hatırıma
Kahrımdan ölüyorum

Bazen kıyıp kopardığım oluyor dalından
Hâneme mübârek kokunu sürüyorum.
Yürüyorum gül mevsiminde deli divâne
Önümden geçen yüklü karıncalara yol veriyorum.

Ey Sevgili,
Rabbim her yere senin sevdiğin şeyleri kondurmuş
Zeytin ağaçlarında buluyorum izini bazan
Tevekkeli şifâ memba-ı olan yağında eriyorum
Yazın pencereme davetsiz gelen örümcekleri
Senin hatrına incitmeden salıveriyorum.

Güvercinlere kayıyor bakışlarım
Çatılarda Hira’yı görüyorum
Nice kervanlar gelip geçiyor yanımdan
Siyah asfalt yolda olsa da ayaklarım
Bir bedevi gibi çölde yürüyorum

Ey Sevgili
Aşkının od’uyla yanıyor yüreğim
Günahlarım omzumda hâra giriyorum
Kemter bir kulum, bî çareyim, beşer’im
Şu nefs’in zulmünden şebnem şebnem eriyorum

Sonra Sen geliyorsun aklıma
Ümmetim ümmetim nidanı duyuyorum
Kulaklarımda çınlıyor o mübarek sesin
Ey efendim utancımdan ölüyorum.

Eyy Sevgili
Farzet ki ben; garip bir dilenciyim
Yarın ukba’da senden
Allah rızası için şefaat diliyorum.....🥲🥲🥲

Amin inşaallah

Nurgül KAYNAR YÜCE/ K. MARAŞ