Yaşayabilmek aslında bir devrimdir,
Zorluklara göğüs gerip, ayakta kalabilmek.
Her nefeste yeniden filizlenir umutlar,
Yenilgilerden ders çıkarıp, yola devam edebilmek.

Gecenin en koyu yerinde parlayan bir yıldız gibi,
İçindeki ateşi harlayıp, ışık saçabilmek.
Hayat bir tiyatro sahnesi, sen başrol oyuncusu,
Her şeye rağmen tebessüm edip, tamamlana bilmek.

Her düşüşte bir adım daha yükselmek,
Küllerinden yeniden doğan anka kuşu gibi.
İçindeki gücü keşfedip, ileriye sürmek,
Pes etmeyip, her engeli aşan bir nehir gibi.

Yarınlara umutla bakmak, dünleri affederek,
Kalbinde taşıdığın sevgiyle yeşermek.
Her fısıltıda yaşamın sırrını görerek,
Vazgeçmeyip, kendi yolunu çizerek ilerlemek.

Sırtında yükler olsa da dimdik durabilmek,
Yüzünde rüzgar esse de gülümseyebilmek.
Yaşamın her anını coşkuyla kucaklayabilmek,
Var oluşun anlamını hissedip, yaşayabilmek.

Çünkü yaşam, nefes aldığın her an yeniden yazılan o eşsiz şaheserdir!

Yılmaz KURUCAN