Temmuz’da aşk başkadır sevgili...
Tenin sıcağına değil,
yüreğinin serinliğine dokunur insan.
Gözlerin,
içinden yıldız sızan gece gibi durur karşımda;
bense ay ışığında kendine aşık bir nehir gibi
sana akarım,
taşarım,
durulamam...

Temmuz’da aşk,
bir portakal çiçeğinin kokusunda saklıdır.
Sarhoş etmez ama unutturur;
dünya dursa,
seninle göz göze geldiğim o an
bütün mevsimlere bedeldir.

Aşka terlemeden âşık olunmaz Temmuz’da.
Kalp, kıyıya vuran her dalga gibi
yeniden çarpar kabuğuna…
Ve sen,
yokluğunda bile gül kokarsın burnumun ucunda.

Külümden seni yontuyorum her gece,
gölgene yaslanıp susuyorum.
Konuşsam,
dudaklarımda gül açar sanıyorum
ama senin adın
ancak kalbimin kıyısında fısıltıya dönüşüyor.

Bakma böyle sarı sıcak durduğuma,
ben içimde bir kış taşıyorum sen olmadığında.
Temmuz’da bile üşüyor kalbim,
gülüşün uzağıma düştüğünde...

O yüzden Temmuz’da aşk başkadır sevgili...
Yanmadan sevilmez,
özlemeden bulunmaz,
acıtmadan çoğalmaz.
Ve biz,
bu mevsimde bile
içimize kar yağan iki çiçeğiz.

Biri baksa,
"güneşte açıyorlar" der…
Oysa biz,
birbirimizin
gölgesinde solanlarız.

Temmuz’da aşk,
bir kirpik titremesi kadar narin,
bir yangın kadar vahşidir.
Seninle göz göze geldiğim her an
kalbim yeniden doğar,
sanki yeryüzü ilk defa sevilmiş gibi…

Seni düşündükçe
yolumu kaybediyorum kendimde.
Kendi içimde seninle doluyum
ve ne zaman susacak olsam,
adınla taşan bir nehir gibi
taşıyorum seni…
sessizliğimin en coşkun yerine.

Temmuz’da aşk,
bir serap gibi titreşir gözlerimin ucunda,
adını anmasam da
her harfi sen kokar içimde.
Bir tebessümünle başlar mevsim,
bir suskunluğunla biter…
Senin olmadığın Temmuz,
yalnızca bir takvimdir sevgili…
Ama sen varsın ya,
gökyüzü bile
aşkı senden öğrenir.

Peri Feride ÖZBİLGE

30.06.2025