Kendimi en çok unuttuğum yerde buluyorum seni;
eski bir fotoğrafın solgun köşesinde,
radyoda denk gelen o şarkının
“tam da biz kokan” notasında…

Hatıraların içine gömüyorum kalbimi,
çünkü seninle yaşanmış her an,
bu zamanın zulmünden kaçırılmış
bir nevi sığınak bana.

Bir fincanın dudağında kalan iz gibisin;
gitmişsin ama buğunun gölgesi hâlâ bende.
Birlikte yürüdüğümüz sokaklar
benden çok seni tanıyor şimdi…
Bense her kaldırımda
kendime biraz daha rastlıyorum.

Sığınağım sen değilsin artık,
ama seninle yaşadıklarım…
Bir tebessüm gibi bırakıyorum kendimi geçmişin avuçlarına,
şimdinin soğuk yüzünden korunmak için.

Ben seni unutmadım sevgili,
sadece artık anılarda ağırlıyorum seni.
Çünkü bazı yürekler,
ancak geçmişte huzur bulur.

Bir çekmecenin dibinde sakladım seni,
rengi solmuş bir mendil gibi…
Kokusunu hâlâ taşıyor zaman,
ama dokunduğumda ağrıyor parmak uçlarım.

Senle konuşan eşyalar var hâlâ evde;
sustuğunda bile anlatan,
sessizliği bile sen gibi bakış taşıyan.
Hatıralarımı yerleştirdim en sevdiğin köşeye,
dizeler dizeler üstüne,
birlikte kurduğumuz o hayali şehir gibi...

Her yağmurda kapına değil,
eski bir diyaloğun gölgesine sığınıyorum.
Senin “gül” dediğin gül bile,
başka kokuyor şimdi...

Ne zaman yorulsam hayattan,
sana sarıldığım günleri düşünürüm;
çünkü o günlerde
dünyanın yükü sırtımdan inmişti.

Şimdi sığınıyorum geçmişin sıcaklığına,
çünkü bugün çok soğuk.
Sen yokken bile,
seninle yaşanmışlıklar
hala soba gibi ısıtıyor içimi…

Peri Feride ÖZBİLGE...

30.06.2025