0
Yorum
4
Beğeni
0,0
Puan
145
Okunma
İçinden geçtiğmiz şu dünyanın
Belki de öksüz evlatlarıyız
Doğmadan ölmüşlüğün bir çilesi muhtemelen
Sormadan geçemeyeceğim
Nedir acep şu hayat,
Yaşam dedikleri
Gözleri hep arkada kalan
Daima arkadan bakan,
Özleme el sallamak
Bir kader mi
Bir taksirat mı yoksa
İçimizde taşığımız gurbette,
Vuslatın hasretsizliğine bir nevi itaat
Bitmek tükenmek
Bilmeyen
Vatansızlığın yüzölçümlerinde,
İçimde
O
Öyle bir tarifsiz boşluk var ki
Acılara soluksuz sarmalanmış
Aşktan
Sevdadan yoksun
Umuttan da o kadar uzak
Gün gün olsa artık ne gezer,
Zamansızlığın sonsuzluğunda
Bir hiçe
Bir yok katabilir misin
Bize varlığımızı unutturabilecek,
Sanki hiç bir zaman
Hiç yokmuşuz
Hiç olmamışız
Gibi olsun...
Berlin, 28.06.2025
Talat Özgen
