/Bana bir iklim bırak coğrafyandan
Gözlerinden bir parça bulut
Sakladığın bir dua, sımsıkı avuçlarından.../

Zen!
Karanlıktan geliyorum ben
Zifir sorgulardan çıktım
Harami bakışlardan düştüm
Tanrıyla sözleştim hak için!
Menzile varmak için Şeytanla vuruştum!

Omzuma bir sus bırak
Yoksa nasıl iyileşir göğsümde çığlık
Neyle sakinleşirim?
Olmasa dudağımda tenin tuz tadı
Söyle, kiminle sevişirim?

Ezberimde acılar!
Barut kokan anne düşleri
Yerde cansız yatan çocuk gülüşleri
Bana bir ses bırak
Bastırmak için iç sesimi...
Bir soluk bir nefes bırak
Yaşatabilmek için ağır yaralı hislerimi...

Yorgunum Zen!
Hiç değilse bazen, yükle sırtıma umudu
Olsun, bir yalan, bir aldanış bırak!
Yoksa iflah olmaz öfkem
Kör eder gözlerimi bunca masumiyet
Bana bir bakış bırak!

Aşka vakit yok
Kanar ya göğün mavisi
Yasta erkenci bulutlar
Bastığım yerde toprağın iniltisi
Biriktir gözlerinde rahmeti
Bana bir yağmur bırak...

Susma Zen!
Susma!
Mayın tarlası düşlerim
Kokun, yaramda gelincik tarlası
Yoksa bulamam kapını
Şu virane şehirde bir eşik bırak!

Karanlıktan geliyorum ben
Üstüm başım gece
Kaç aysız vakit basıp geçmiş üstümden
Ölmüşüm, yarım hece...
Takılıp düşmüşüm bir çocuğun saçına
Yanağı çukur, gamzesi mezar
Kaldım şiirde...
Bana bir ışık bırak!