sevdanın yörüngesine sıkıştı gönlüm
hangi umut açılır gönlünün penceresine?
redd-i iştiyakınla şu ayrılık pençesine
sığamıyor, divane yorgun ömrüm..

ne elim keder gayrı seni sevmek
her halinden uzak, varlığını bilmek
akseden ızdırabından bir an gülebilmek
tutuyorsun sana çıkan tüm yollarımı..

medet sendedir, terennüm sende
yokluğundan heder olduğumu görsen de
yaprak kıpırdamıyor azgın inadından
sevgisiz yarınlara küs, halim yaman..

nasıl anlatılır ki sensiz geçen zaman?
ne bir derman bıraktın ne de iman
salıverdim uğruna ömrümü an be an
aldın huzurumu, verdin kederini..

korkarım ki geriye dönüşü yok bu yolun
her anı keşmekeş, her anı zulüm
kalbim ve ruhum aşkına kördüğüm
sen yarattın bu şifa bulmaz yarayı..

senden sonra bildiğim her şeye küstüm
yalnızca amansız bir hiçliğe bakıyor yönüm
kurtar yarınlarımı bir sada rüzgarınla
sensizim, hissizim, yenildim, beni anla..

karşımda raks ederken akreple yelkovan
hiç gelmiyor vuslatına tuttuğum zaman
gözlerinin buğusunda tutulup kaldığım an
kurtar artık ademinin infazından yüreğimi..