İstanbul Düş tüİstanbul Düş/tü! İstanbul düş/tü ellerime, gözlerinden usul usul sessizce. güvercinlerin yürek yangını içimizdeki heyecan işte Ayasofya! işte Hazerfen! karabataklar bile aynı çırpınışta, vapur düdüklerinin ardındaki, köpük beyazında yiterken. İstanbul’un martıları daha mı bir vefalı ne? böyle mi denmişti bir zamanlar? vefasızlıklara kılıf biçerken! ah martılar ! bulutsuz martılar... öpüyorlar pervasız, kız kulesinin utangaç gamzelerini! kız kulesi mahcup, kız kulesi acemi, terletip ellerimi, utandırma beni! yapma Üsküdar! böyle miydi kavlimiz? Çamlıcayı yeşile boyarken, kutsal yeminimiz! çekemedi mavi sevdamızı, hırçın Karadeniz! Yenikapı hep sisli, Yeni kapı kederli, titriyor gemileri. hele bir dinlen şurada, dök içindekileri. temmuz sıcağı süpürsün, alnındaki şebnemleri! Bab-ı âli! yokuşların yoruyor beni. bir de aşkın gizemi bırakma ellerimi! hiç bırakma! hiç bırakma! hiç bırakma! e mi? ......... Haziran 2006 İstanbul/ Kadıköy Sevim ÇAKICI(Yakıcı) Almıla KARGÜLÜ |
bırakma
bırakma
e mi?
en sevgili
Ah be İstanbul böylesine güzeldin de ben niçin sevemedim seni niçin alışamadım bir türlü sana dizelerde mi kaldı güzelliklerin yoksa ben mi yaşayamadım doyasıya..
Yüreğine sağlık sevgili dostum harika olmuş sevgiyle ve sevdiklerinle kal her zaman sevgilerimle..
Çınar GÖLE