Kalbin derinliklerinde bir tercih var,
En büyük, en önemli, en kritik karar.
Allah’a olan sevgi mi, yoksa başkası mı?
Bu soru, ruhun en derin sınavı.

Zaman zaman sapıtır insan kalbi,
Yaratılanı, Yaratıcı’dan üstün görür.
Gözü kamaşır, aklı bulanır,
Allah’tan başkasını daha çok sever.

Bu, şirktir - en büyük günah,
Affedilmeyen tek isyan.
Yaratılanı Yaratıcı’ya eş koşmak,
O’nun kudretini hiçe saymak.

Kalbe yerleşen bu yabancı sevgi,
Ruhu daraltır, huzuru kaçırır.
Dünya genişken bile dar gelir,
Sanki hapishane çevresi gibi.

İçsel boşluk, derin huzursuzluk,
Yalnızlık ve ruhsal daralma...
Yanlış tercihin bedeli ağır,
Bu acı kalbe çöreklenir, saplanır.

Ahirette de büyük felâket,
Ebedi kayıp ve hüsran bekler.
Allah’ın rahmetinden mahrumiyet,
O’nun huzurundan uzaklaşmak.

Oysa Bakara’da açık ayetler:
"İman edenler en çok Allah’ı sever."
Kuvvet bütünüyle O’na aittir,
Azabı da şiddetli ve gerçektir.

Beşer yaratılmış, sınırlı, geçici,
Allah ise Mutlak, Ebedi, Kadir.
Mantık der ki: O’ndan büyük yok,
O’na tercih edilecek hiçbir şey yok.

İman eden kalp Allah’a yönelir,
Her zorlukta O’ndan güç alır.
Sevgisini her şeyden üstün tutar,
Böylece huzura ve rahata kavuşur.

Ey insan! Kalbini yokla bir kez,
Kimi seviyorsun en çok, kim önemli?
Allah’tan başkası tahtında mı?
O zaman ruhun hep daralmış olacak.

Doğru tercih ancak O’na yönelmek,
Sevgiyi yalnızca O’na vermek.
Bu sevgiyi kaybetmek en büyük kayıp,
İmanın özü budur, en büyük kazanç.

Kalbin tercihi imanını belirler,
Allah’ı seç, kurtuluşa erişirsin.
O’ndan başkasını tercih edersen,
Dünyada da ahirette de yanarsın.