Ey kalplerde yankılanan dua,
Salât, ruhun Allah’a çağrısı, bir yuva.
Tevbe’nin gölgesinde, seksen dördüncü ayet,
Fısıldar hakikati, kalbe iner ayet.

Cenaze namazı sanılır, lakin özü başkadır,
Dua, Allah’a yükselen bir aşktır.
Fasıkların gölgesinde, inkârın karasında,
Durma kabir başında, rahmet yoktur yolunda.

Muhammed’e emirdir, sakın salât etme,
İman etmeyene, kalbi hakikate perde.
Dua, samimiyetle, teslimiyetle güzel,
Yalnız Allah’a sadık olan bulur.

Cenaze namazı yoktur, bu bir yanılgı,
Salât, duanın ta kendisi, kalbin çağrısı.
İnançsızlığın zinciri, rahmeti keser,
Hak yolunda olmayan, duadan heves eder.

Ey mümin, dua et, lakin iyi bil şartını,
İmanla süsle, bul Allah’ın rahmetini.
Tevbe’nin sözü bu, kalbe bir uyarı,
Salât, yalnızca hak yolda bir arı.

Rahmet dile, teslim ol, samimi ol her an,
Dua, kalbin Allah’a yükselen bir haber, bir ferman.
Fasıkların ardında boş yere yorulma,
Salâtın özü, imanla Allah’a kavuşma.