ÖYLE BİR ÇELME TAKTIN Kİ HAYATIMA DİZ ÇÖKTÜ GÜLÜŞLERİM

Öyle bir çelme taktın ki hayatıma,
Diz çöktü gülüşlerim.
Yaşadığım hayat sonsuz bir drama.
Gölgeler içinde kayboldu umutlarım,
Kendime bile yabancı oldum bu yollarda.
Bir tebessümüne çizerdim, nice baharları, sabahları.
Şimdi gözlerimde yağmurun sesizce telaşı var.
Zaman geçiyor ama acı kalıyor geride.
Ruhumda sessiz bir çığlık yankılanıyor şimdilerde.
Hadi söyle bana ..?
nerede o ışık..!
Hangi kuytu köşede,
nereye saklandın da doğmuyor artık aydınlık..
bu yanık yalnızlık şarkısı neden çalıyor hâlâ kulaklarımda .
Bu kalp yorgun, her hatıranda.
Sözlerim yarım kaldı dudaklarımda.,
Düşlerim kırık bir ayna masamda.
Kim bilir belki de yeniden doğarım,
Küllerimden yükselip kanatlanırım.

Ama şimdi karanlık sardı dört yanımı,
Güneşi görmek için açmalı mıyım kanatlarımı..?
Her yara bir gün kabuk bağlar elbette ,
Ama unutma
Bu hikaye burda biter unutmaz kalbim can kırıklarını..!
Öyle bir çelme taktın ki hayatıma
Diz çöktü gülüşlerim.
kırıldı anılarım
Yollarım karanlık oldu.
Dilim lâl
sessizliğe gömüldüm.
İçimde yankılanan bir boşluk sadece.
Nefes almak bile çok zor geliyor ağır bir yük sanki omuzlarımda.
Her adım bir yara, her bakış bir kurşun sanki.
Kalbimden geçen trenler durmaz hiç,
Raylar paslanmış, umutlar yok olmuş.
Hadi söyle neden düştüm bu çukurun içine.?
Karanlıkta kaybolurken,
kim tutacak şimdi elimden.?
Yıkık duvarlar arasında yankılanıyor sesim.
Beni kurtaracak bir ışık var mı mı bu evrende.?

Kırık bir aynada izlerim parçalanmış yüzümü,
Her bir parçada bir hikaye, her birinde bin bir acı.
Zamanı geri saramam belki biliyorum artık,
Ama savaşırım bu omuzlarımdaki yükle, bu lanetle.
Öyle bir bağırış ki bu içimdeki patlayan volkan ,
Küllerimle yeniden doğar mıyım bir gün..?
Ruhum isyan ederde bu kelepçelere,
Kendi zincirlerimden kurtulup özgürleşmek isterim.
Hadi söyle neden düştüm bu çukurun içine,
Karanlıkta kaybolurken kim tutacak elimden.
Yıkık duvarlar arasında yankılanıyor sesim.
Beni kurtaracak bir ışık var mı bu evrende..!
Öyle bir çelme taktın ki hayatıma
Diz çöktü gülüşlerim bir anda.
Gökyüzü karardı,
Yıldızlar söndü
İçimdeki şarkı sessizce sustu.

Kırık dökük hayallerimle doldu kalbim,
Duvardaki eski bir resim
Her vurdum darbede, yankılandı sesi,
Rüzgar bile sustu, esmez oldu.
nefesim kesildi git gide boğazımda bir yumru yutkunmak istedikçe yutkunamıyorum.
Zaman bile bana küsmüş gibi,
Güneş bile karanlığı çekiyor üstüme.
Ah bu çelme kalbime attığın,
Tüm yollarımı yarınlarımı karartın.
Sana inandım ben kendimden çok,
İnsan inanır mı hiç kendinden çok birine..?
Şimdi sonsuz bir boşluk içimde..
Adımlarım geri geri gidiyor çaresizim,
Bir umut bekliyorum ama sessiz ve izsiz.
Sözlerin yankılanıyor hâlâ kulaklarımda,
Kadınım bu yolda ömür boyu beraberiz,
Ama şimdi içimde kalan sadece bir yara.
Bu bir sevda mıydı..?
Bu yoksa bir yalan mı..?
Yoksa tüm dillerde hep
dolaşan bin bir gece masallı mıydı ..!

Emel Abokan

09/06/2025
21/46