Merhamet,gönülde akan bir ırmak,
Sızar kalem ile nice hayale,
Bir ev bark uğruna dikilen bayrak,
Sağlam duran burcun,adı son kale.

Sevgide kök salar gerçek medevvet,
İnsanın mayası,özdür mürüvvet,
Vermeyi bilende olur sahavet,
Sönmeyen ocağın,adı son kale.

Ne israftır yeri, ne de saltanat,
Her türlü zorluğa gerer kol kanat,
Duayla yükselir içte serenat,
Susmayan koronun,adı son kale.

Duvarı annedir temeli baba,
İlk harfler orada düşer kitaba,
Emekle örülür her temiz çaba,
Sabır mihenginin,adı son kale.

Modern dünya her an fırsat arıyor,
Aklı karıştırıp zehri karıyor,
Bataklık üstüne bahçe kuruyor,
Yardan kurtulmanın,adı son kale.

Telefon ve tablet;ekranda dünya,
Hakikatten uzak,binbir ütopya,
Sohbet varmış gibi davranır güya,
Direnen bağların,adı son kale.

Kardeş, kardeşini tanımaz olmuş,
Kalpten kalbe giden yollar toz dolmuş,
Nice güzel sözler açmadan solmuş,
Zordaki umudun,adı son kale.

Kavga olan evde, haya gezer mi?
Huysuza melekler dua eder mi?
Cehennem ateşi od’a benzer mi?
Hakk sığınağının,adı son kale.

Son kale yıkılır, yuva düşerse,
Kırgınlık ve öfke devam ederse,
Sağduyuya da bir,aklımız erse,
Huzur mayasının,adı son kale.

İlhan’ım aile,bizim varımız,
Kutsal bir emanet,namus arımız,
Her nefeste eksik,onsuz yarımız,
Hayat pınarının,adı son kale.