Sen gülünce güneş doğar
Çiğdem çiçek şenlenir
Yakamozlar seni resmeder uçsuz bucaksız okyanuslara
Ben bir demet karanfil serperim yürüdüğün yollara
Şehir artık sen kokar.
Sen yağarsın yılın belli zamanlarında sağanak sağanak
Sen kokarsın yol kenarında biten papatyalarda
Kırlangıç mevsimi gelince sen göçersin sıcak diyarlara
Ve sen esersin ılgıt ılgıt, Meltem Meltem...
Bir bakmışsın ay dolunayken ortalık deniz kokmuş
Bir bakmışsın gecenin bir yarısı güneş doğmuş...
Sen gülünce..
Tozu dumana katmak gibi bir niyetim olur aşka dair
Dört nala varmak sana, herşeyden sıyrılıp
Çalakalem yazılan bir şiirin en can alıcı cümlesi göze çarpar
Bir bakmışsın o cümle sen olmuş
Sen bir şiir olmuşsun
Sen gülünce bütün şairler sana kalem çırpar.
Bütün kağıtlar önünde diz çöker..
Bütün harfler sana secde eder
Bütün benzetmeler sana çıkar...
Sen gülünce kainat sen olur
Sen koca bir evren...
Sen gülünce beyaz bir orkide peydâ olur
Tüm çiçekler ondan feyz alır.
Sen gülünce elim ayağıma dolaşır
Sen gülünce sevda üstüme başıma bulaşır.
Karmakarışık olur her güzergâh
Yolumu bulamam eyvah...
Sen gülünce menzilim çizilir
Yüreğim tebessümünle ezilir.
Sen gülünce gül de bülbüle aşkını ilan eder.
Kardelenler göğe ulaşır.
Velhâsıl;
Olması gerekenler olur
Bir can cananını bulur
Sen gülünce...


Emreİnan