Şiir nedir diye sormayın bana
Aklıma geleni yazıyorum ben
Mademki şiirler duyguya ana
Gönlümden geçeni süzüyorum ben

Ne ayak bilirim ne de ki uyak
Gelin isterseniz beraber sayak
Ayağı kafiyeyi yerine koyak
Sıralı sırasız diziyorum ben

Ben şair değilim sade bir kulum
Garip bir insanım bellidir yolum
Ben sağcı değilim ne de ki solum
Kıyıdan kenardan geziyorum ben

Yazdıklarım ancak beni bağlıyor
Ne şairler var ki yürek dağlıyor
Duyup dinleyenler sesli ağlıyor
Anlamsız sözlere kızıyorum ben

Tek bir derdim vardır faydalı olmak
Becerebilirsem insanca kalmak
Çalabilir isem aşk sazı çalmak
Gönülden gönüle sızıyorum ben

Çıraklık görmedim ustalık bilmem
Gönlüme gireni bir daha silmem
Bir gün unutulur akıla gelmem
Yolu yarıladım seziyorum ben

Şan şöhret istemem adım yeterli
Yoruldu bedenim ellerim terli
İSRAFİL’im gönlün çokça hatırlı
Yazdıkça canımdan beziyorum ben

29.05.2025
iSRAFİL BİLİCAN