Bir kadını sevmek,
güllerle olmaz sadece…
dikenine parmak uzatmadan,
o gülü hak ettiğini sanma.
Kadını sevmek,
onu yalnız gülümserken izlemek değil…
hüznüne de yer açmaktır,
sustuklarını bile dinlemektir,
ses vermese de duymaktır.
Bir kadın,
sadece dokunarak değil,
dokunmadan da hissedilmek ister.
Tenine değil,
zihnine sürülmeyen her cümle
boştur.
Ve sakın unutma:
Bir kadına sahip olmak,
onun kalbini taşıyabilmekle ölçülür.
Gözyaşına dokunduğun ellerin,
onu alkışlarken değil,
titrediğinde tuttuğunda değerlidir.
Bazen asi olur kadın,
çekilir, susar,
gider gibi yapar.
Sen ne yapacaksın o an?
"Giderse gitsin" mi diyeceksin,
yoksa “sen ne istersen ol,
ama ben buradayım” mı?
Sevmek…
Onu yönetmek değil,
yanında yürümektir.
Ne arkasında sürüklenirsin,
ne önünden çekersin.
Yan yana…
göğe bakan iki insan gibi,
aynı yıldızın altında.
Bir kadını sevmenin inceliği,
onu herkesin ortasında parlatmak değil…
en yalnız anında ışık olmakta.
Sahi, kaç adam
bir kadının içine düşen karanlığı
görmeye cesaret etti?
Asilik…
evet, asi de olmalı sevgi.
Ama kadının duvarlarına karşı değil,
onun yıkıldığı savaşlara karşı.
Onu savun, ona değil.
Onu koru,
ama zincirleme.
Özgürlükle sev,
saygıyla büyüt içinde.
Aşk, bir kafes değil,
bir gökyüzüdür.
Ve unutma:
Kadına şiir yazmak kolay…
ama
onu kendisi gibi okuyabilmek,
en büyük dizelerdir.