Kirpikle Koynunazar attım, fal açtım, rüyaya yattım bu paydos vaktinde şans talih kader kısmette teneffüs saatinde beslenme çantasında leblebi tozunda niyetimden kayan yıldızda nefesimdeki canda uykuma doymayan kuşluğumda uyandım dünya beni kaybetsin de, hayat kazansın aşk beni kahretsin de bir sevap kazansın, diye kurşun döktüm hasetten kaçarken tutulduğum kumkuma vehimden çıkarken yakalandığım vesvese biri kaybolunca öteki kaybeden: birinin ayağı kayınca diğeri düşen: tutku ve şüphe! depresyonum sana armağan olsun doktorum kanımdaki alkol Kirpik ucumdaki esrar kalbime anjiyo ve beynime MR’dan medet uman marazım varsa peşimden gelecek promil borcum olsun paranoyam zaten bir farkım mı kalmış tenhamdan gazetelerin taşra baskısında kayıp mahkeme ilamlarında gaip otobüs duraklarında resim bir yanağım öbürünü yırtmış bütün telefon numaraları cehennemime kayıtlı bütün yollar inzivama çıkıyor bütün izler zulama belki bir tenezzülüm kalmış zıvanama belki bir şefaat! vaat et ey hayat! ya ücrama sür beni ya da boğ beni koynunda kalmasın arkada gözün ya kaydından düşür ya da al Kirpikle koynuna (herkes gitmiş - toplu şiirler / adam yayınları) Akif Kurtuluş |