EMELLER

Hürriyetimi zincire vurmuş emellerim
Yok oluş denemelerimin evresinde
Sanırım budur hayatı sevdiren sır
Ya emeller yetişmeseydi imdada
Nefretle gömülürdüm vasiyetsiz insanlar arasına
Ailemi utandırmış haysiyetimi yitirmiş şekilde
Adım anılacak hısımların misallerinde
Maruz kalacaktım yazıklar olsun sözlerine
İsteksizcen bakacaktı gözler son resmime
Tenezzül etmeyecekti insanlar ölü bedenimi taşımaya
Ekilmeyecekti sevdiğim çiçekler mezarıma
Marifet sayacaktı yabani otlar mezarımda cirit atmayı
Ebediyen silinecekti ismim devlet kayıtlarından
Ve boşuna sayılacaktı yaptığım, muhteşem askerlik
Şayet yaşıyorsam sebebidir emellerim
Firara yeltenen ruhumu çevirdi yoldan
‘’Gün ola harman ola be dünya
Her kıştan sonra bahar gelir elbet
Karanlık tünelden sonra aydınlık doğar yeniden’’
Ruhumu temizleyen bu fikirlerin gölgesinde anladım ki;
En mutlu insanlar emelleri tükenmeyenlerdir.



Emellerimi saygıyla selamlıyorum…