“Pürü pakça”

Sözcüğün gövdesi arınmayı fısıldasa da
sizin şiirinizde bu, küllerini içine üfleyen bir yıkımın adıdır.
Bahar, zamanı umarsızca yırtan bir hançer gibi saplanır dizelerinize.
Çiçek değil, sızı taşır rüzgâr;
toprak değil, bağrınız çiğnenir yağmurun altında.
Gök gürültüsü,
içinizde öteden beri yankılanan bir hatıranın sesidir
ve siz,
bir dağın kalbinden kopmuş
ama hâlâ düşmeyen o taş gibisiniz—
bir uykunun tam eşiğinde donmuş yankı.

İnsan sesi artık tedirgin bir çanı andırır;
dönüp bakmazsınız ardına,
çünkü her ses, bir başka kırığın yankısıdır size.
Bir kuşun, dalına küsmesi kadar sessiz
bir veda taşır bakışlarınız.
Renkler…
ne mavinin umuduna yanaşır yüzünüz
ne grinin teslimiyetine.
Siz,
orta şekerli bir kahvenin dibinde kalan
zamansız bir susuşsunuz.
Bir falcının bile okumaya cesaret edemeyeceği kadar
gizli, saklı, suskun bir tortu.

Her gece,
beyaz bir ışığın hayaline sarılır uykunuz;
ama o ışık,
hep biraz eksik kalır gözlerinizin eşiğinde.
Güneş doğar —
ama siz dağların ardında değil,
kendi gövdenize gizlenmiş bir geceyle konuşursunuz.
Doğa tazelenir,
sizse kıl köprülerin altından
adını unutmuş nehirleri uğurlarsınız.
Aşksa,
bir başka mevsimin ağzında açmış
bir başka yaban çiçeği olur artık.
Gözyaşlarınız,
yar gölgesine sığınmış
bir iç çekişin sessiz iz düşümüdür.

Kalbiniz,
bir mezar taşı gibi ağır her çırpınışta
bir kayıp daha fısıldar göğsünüze.
Kendi uykunuzdan kendinizi uyandırırsınız bazen
ama acı,
hep biraz daha erken uyanır sizden.
Ve gün doğarken—
avuçlarınızda
bir zamanın içinden sarkan
kırık bir cam parçasıyla
yeniden başlamaya mecbur kalırsınız.
Her sabah,
sizi kanatarak büyüyen bir suskunlukla başlar.

Naçizane kelimimle Şiir'in yüreğine misafir geldim


Sevgili şairemin yüreğini kucak dolusu sevgiyle öpüyorum 💐

harika emeklerinize saglik