Bu mektubu
Sadece sana, yazmak istiyorum
ŞaiR…

Hani
Yazmak da değiştirmiyor
Değiştirmeyecek
Belki hiç birşeyi
Hele de bu bu saatte

Acaba
Bir olası, diyorum
Bir gün, gerçekten ölmeden
Yok olmadan,
Ve toprağa karışmadan
Önce
O sesini duyabilmek
Nasip olabilir miydi
Bu dünyada
Bu ömürde
Gölgenide
Takip etmişken hele

Tabi sen
Gerçekten ölmedinse
Bir ara bunu
Bile vehmetti baya baya
Belki de kendini
Dizgilemek içindi bu delice düşünce
Belki daha kolay tahammül etmek içindi
Bu takıntılı gibi
Bu bu aşk merkezi halinden
Uzaklaşmalıydı
Yoksa
Çok acıtıyordu canını
Be Sevgili

Bilip de
Bulamamak
Anımsayamamak
Hiç bir şeyi

Ve Tanrı bana
O an, gelip
Seni sorduğunda
Ben neyi hatırlayacağım
Bu dünyadan
Sana dair peki
Bakâmadığım gözlerini mi
Tutamadığım ellerini
O en içten ve samimiyetle
Düşmüşlükle
Yol alsam da yolunda

O mekana sığmayan
Zaman tanıyamadığın
Sanş veremedigin
Hak göremediğin
Yüreğini mi

Bir tesadüfi mahşer
Gibi geçtigin
İzlerini mi

Yetmedi niye
Be ŞaiR

Ne iyi , dürüst olmak
Bir de bunu kanıtlamak
İster gibi
Açıklamaya çalışmak
Anlaşılabilmeek için
Sonsuz beklemek
Varlığını koklayıp
Avunamadan gibi
Keşkelerle yaşamak

Ne çabalamak
Ne yürümeye çalışmak
Yetmedi, yetmiyor
Bilemiyorum da hani
Kime göreyse

Ne , seviyorum demek yüreklice
Ne, sözlerimin boyu çerçeveye
Ne, gözlerimin rengi zemine
Ne, gölgemin yüzü göğe
Ne , ışığın gücü süzmeye
Ne , izlerimin sesi yere

Yetmedi be
Sevgili…
Ne acı ki
Yetemedi

Ama
Hatırlayacağım
Şu var ki
Allah biliyor

Ben
Sana
Aşığım
ŞaiR…