Yalan dolu bu dünyada,
Bitmeyen tükenmeyen kavgalar,
Kinle büyür her sokakta,
Sevgi susar, düşler dağlar.
Kim kazanacak ki sonunda,
Kırılan onca kalp oldukça?

Bir çığlık gibi yankılanır,
Sessizliğe gömülen haykırış,
Sözler zehir, bakış darp,
Güven yıkılmış, umut sarp.
Kör kavgada kaybolmuşuz,
İçimizde bir boşluk kalmış.

Sevgilerden iz kalmamış,
Kırık aynalarda hatıra,
Gönüller taş, eller buz,
Unutulmuş nice dua.
Bir zamanlar bahardı içimiz,
Şimdi çöl gibi kurak, ıssız.

Geçip giden zamanda
Sürüklenmiş nice düşler,
Kimbilir kaç gözyaşıyla
Sulandı bu solmuş güller.
Göz göze gelmek ne zor,
Kalpten kalbe yol küller.

Ne hayallerin izi var,
Ne de dostça bir selam,
Her şey menfaat hesabı,
Her adım koca bir yalan.
Ömrümüz hep böyle geçti,
Gönlümüzde kırık bir tamam.

Bu yalan dünyada hapis,
Gerçek sevgi en büyük kayıp,
Bir gülüşte saklı sancı,
Bir nefeste bin hesap.
Ama yine de tutunuruz,
Bir umutla… belki yarın.

@NURAL BEKTAŞLI