BEN ASKER EŞİYİM

Ben asker eşiyim....
Gözümün yaşı, kalbimin hüznü hiç bitmez benim.
Yılda kaç devre asker gelir, geçer
Kaç acılı hayat hikayesi...
Nice akşamlar eşimin hüznüne ortak olurum,
Günlerce sessiz kalışına,
Kaçırdığı gözlerinden inen sicim gibi yaşlara....
Tuz ekmek paylaştığımız kaç silah arkadaşının
şehâdet haberini aldığımız
Ve içimize düşen kor yangınlar olur...
Ben asker eşiyim...
Bir binadan sekiz şehit verdiğimiz olmuştur,
Bir askeri servis dolusu dostlarımızı Merasim Sokak’tan Hakk’a uğurladığımız....
Her Mehmetçik, evladımız gibidir bizim,
Fidan gibi ana kuzularında
Kardeşlerimizi,evlatlarımızı görürüz
Onların tırnağına taş değdiğini duysak,
Evladımıza değmiş gibi üzülürüz...
Ben asker eşiyim....
Ağustos ayının kızıl alev sıcağında bile
Postallarla dolaşır benim yiğidim!
Yüreğinden vatan aşkı,
İçinde kutsal görev duygusu,
Kalbinde merhameti
Ve
Ayağında mantarı eksik olmaz!
Ben asker eşiyim...
Kaplumbağa misali evimiz sırtımızda dolaşırız biz...
Vatanın her bucağı kutsaldır bizim için..
Göçmen kuşlar gibi diyar diyar
Göç edip durmaksa da kaderimiz;
Her yeni görev yerine seve seve gideriz...
Ben asker eşiyim,
Anadan,bacıdan,kardeşten,
Emmiden, dayıdan uzak yaşarım.
Gurbetin koynunda başka başka teyzelere,
Dayılara kendi akrabammış gibi kucak açarım.
Ben asker eşiyim,
Çocukluk arkadaşlarını göremez benim çocuklarım,
Uzun süreli arkadaşları olamaz çünkü...
Her yıl kimi gelir, kimi gider
Ya da biz gideriz....
Çocuklarımın her biri bir memleketlidir
Ana babaları bir, memleketleri ayrı
Doğdukları şehir bir anlam taşımaz onla için
En fazla üç beş yıl kalmışlardır
Hatırlamazlar bile
Aidiyet duygusu hissetmezler bir şehre
Sılaları da yoktur, gurbetleri de
Ben asker eşiyim,
Kaç okul, kaç öğretmen değiştirir evlatlarım,
En çok da onlara üzülürüm,
Kısa dönem arkadaşlıklarla geçen göçebe bir hayat
Ve her taşındığımız şehirde arkadaş edinmeye çalışırlar
Sıfırdan başlayarak…
Ben asker eşiyim
Daha açılmamış kolilerim var çeyizimden kalma
Annemin işlettiği dantel motifli masa örtüsünü bile kullanamadım
Ben asker eşiyim,
Küçücük lojmanlarda geçti ömrüm
Duvarına çivi çakmaktan imtina ettiğimiz,
Bir dikili sarımsağımız bile yokken
Kaç köhne daireye tadilat yaptırdım ben
Ve çok oldu;
Boyadığımız odaların rengi solmadan
Tayin olup da gittiğimiz…
Ben asker eşiyim,
Eşim vatanı bekler, bense eşimi
Sırf bu sevda uğruna geride bıraktım
Anamı, babamı, bacımı, kardeşimi
Dua eksik olmaz dilimden,
Keder eksik olmaz yüreğimden.
Ben asker eşiyim,
Hani uzaktan ışıltılı hayatı var sanıp düşlediğiniz
Üç beş çürük elma çıkınca içinde
Hiç acımadan topyekün merhametsizce taşladığınız.
Ben asker eşiyim,
Bakmayın elimin kalem tuttuğuna
Her şeyi konuşamayız biz,
Her derdimizi paylaşamayız...
Şehidimize dahi yüksek sesle ağlayamayız...
Ben asker eşiyim
Ciğerlerime kadar vatan sevgisiyle doluyum
Bir avuç toprağa bin can feda ederim
Zira ben
Doğu’yum, Batı’yım,Kuzey’im,Güney’im,
Güney Doğu’yum,
Bağrı yanık analarla dolu
Şühedâ fışkıran Anadolu’yum....!

Nurgül KAYNAR YÜCE / K. MARAŞ
T.C Kültür Bakanlığı Halk Şâiri