9
Yorum
18
Beğeni
5,0
Puan
595
Okunma

Yıldızlar unuttu adımı bu gece,
Göğe yazılmışken çocuk düşlerim.
Kâinat sustu bir eski heceyle,
Kayboldu içimde ezgilerim.
Bir zamanlar parlaktım sonsuzlukta,
Her dua ismimle başlardı belki.
Şimdi her karanlık bir suskunlukta,
Adım küllenmiş bir yıldız belki.
Ne gece tanır beni, ne rüzgâr,
Gözyaşımdan yapılmış bir izim var.
Bir hayal gibi süzülürken içimden,
Adımı ararım sonsuzlukta yar.
Göğe sığmadı içimdeki sızı,
Bir vakit seninle çarpan kalbim.
Yıldızlar, ey unutanların yazgısı,
Ben artık kendime bile gizliyim.
Yıldızlar unuttu adımı,
ama içimde bir huzur var,
belki de unutturulan
adımın gerisinde
yeniden doğacak bir ışık saklı.
5.0
100% (15)