Duyulmuyor çoğu kez,
Kadınların başina gelen
Koruma tedbiri almış…
Yinede durmadan baskı, durmadan eziyet,
Gün yüzü görmemiş evinde.
“Konuşamazsın” diyen bir ses,
Kadını malı gibi gören bir zihniyet...
Yine yapıyor yapacağını.
Her sabah susar bir kadın daha,
Adı yoktur haberlerde,
Yalnızca yaşı
Ve kaç yerinden bıçaklandığı yazılır…
Düşleri yarım kalmış bir masal,
Herkes sağır ve dilsiz kalmış.

Oysa o bir anneydi,
Korkunun gölgesinde büyümüş,
Bir çiçekti koparılan.

Sığınacak sıcak bir sevgi yuvası sandığı,
Kocası veya sırdaş bildikleri
Bir mezar kazdı ona.

Oysa o sadece yaşamak istemişti,
Bir gün bile korkmadan uyanmak…

Annesi hâlâ bekliyor kapıda,
Çocuklarının, kardeşlerinin gözü yolda…
Issız bir sokak başında,
Kimsesiz ve sahipsiz kaldı.

Küçük bir televizyon haberi o kadar…
O bir anneydi,
O bir eşti.

Futbol maçı gibi izleyip unuttuğumuz
Bir hayat daha gitti elden.
Anne babasının ne umutlarla büyüttüğü
Bir melek…

Bir insan eksildi sessizce dünyadan.
Duymuyoruz sessiz çığlığını…
Heyhat
mesakin- 07/05/2025