DELİLİK MAKAMI
tüm acılarımı toplayıp döküyorum dizelere
yalnızlığımın toplamı bir şiir devriliyor üstüme düşüyorum şairi kimsesiz bırakan bir sokak ortasına kendime sarılıp ilerliyorum arkamdan,acısını terkisine atmış bir yalnızlık kovalıyor kuşlar kulaklarını tıkamış duvarların bağırıyorum,duymuyor yorgun işçileri uyutan evler -çığlığım,hüzün saksıları düşürüyor kaldırımlara- miting meydanlarında okunmadan yırtılan, ezilmiş bir bildiri olup dağılıyorum gecenin hoyrat koynuna Ey bana büyük bir acıyı miras bırakan kitaplar! Artık yaşamak, Ruhumun delilik makamına terk edilmesi ölmekse, Bir patronun mezarıma kahkaha çiçekleri bırakmasıdır Ey meydanlarından tırnaklarımla ölü sloganlar topladığım hayat! Sana çıldırmış şairlerin Çıldırmış mısralarında Delilik makamından sesleniyorum ister sesimi duy istersen de kendini Tanrı’ya emanet et! Nilay Akçay (MAYIS 2009 ORTANCA DERGİSİ) |
yaşadım..
yaşamıştım...
okudum..
ve bu adresi iyi ki buldum...sağolun...