Bir tebessümün, meydan okudu yıllara,
Külleri savruldu, solgun hatıralarda.
Karşılaşsak, tanımayacaksın belki sokaklarda,
Bizden geriye, kimliksiz sevdalar kaldı.

Bir yangındık, kül olduk savrulduk rüzgâra,
Köşe başında unuttum seni, yorgun adımlarda.
Eğilip bakmazsın artık geçmişin yarasına,
Bizden geriye, sessiz vedalar kaldı.

Dönülmez yollarda kayboldu izlerin,
Eski günler küskün şimdi, görünmez gölgelerin.
Ne adını anabilirim, ne hatıranı silebilirim,
Bizden geriye, vuslatsız düşler kaldı.

Kendi içimde sarıldım boş kalan yüreğe,
El değmemiş yaralarla yürüdüm hep öteye.
Bir adım mesafede beraberken bile,
Bizden geriye, buruk özlemler kaldı.

Ne yıldızlar anlatır artık, ne hatıran silinir,
Bir eski türküdür içimde, susmuş bilinir.
Adın bir kırık düş gibi, dilimde gezinir,
Bizden geriye, boş sokaklar kaldı.

Her geçen gün biraz daha derine,
Kazınıyor yüzün, bir eski deftere
Öyle derin ki artık izi kalbimde,
Bizden geriye, yıkık duvarlar kaldı.

Bir uçurum kenarında kaldı son sözlerin,
Baktıkça gözlerimde büyür gözlerin
Ne sesin duyulur, ne silinir izlerin,
Bizden geriye, kırgın bakışlar kaldı

Nihayetinde tebessümün bende bir yara,
Sönmeyen bir ateş, gönülde bir hatıra.
Adımız bir yazılmadı bu dünyada ama,
Askımız yazıldı kimsesiz mezar taşına...