Ali İsmail Korkmaz anısına …

Bir çocuğun düşü vardı,
dizlerinde toz, alnında umut,
ayaklarının altında
taş yerine vicdan olsun isterdi yeryüzü.

Ama toprağın sesi boğazında düğümlendi onun,
birden sustu kuşlar,
ve sokaklar,
ve şehir,
ve gelecek…

Ayak sesleriyle gelmedi ölüm —
tekmelerle sürüklendi köşe başına,
tarih utandı kaleme düşerken…
Kaldırım taşı değil o gece;
bir annenin duası,
bir halkın gözyaşıydı ezilen.

Kanla yazılmıştı alnına
"Bu ülke beni sevmedi anne..."
diyecek zamanı bile olmadı —
bir düşü yarım kaldı,
bir ekmeği bölünemedi.

Sırf güldü diye
sırf barış dedi diye
sırf “gelecek” dedi diye
öldürüldü.

Ve sen şimdi
o taşlara basarken,
bir tekmeyi hatırla
vicdanın olmadığında.

.......

Ali’nin Mesajıydı Bu:

“Beni döverek öldürdünüz.
Ama düşlerimi öldüremediniz.
Bir çocuğun gülüşü kadar haklıydım,
bir annenin ağlayışı kadar acıydım.
Şimdi hepiniz susun.
Çünkü ben söyleyeceğimi söyledim:
Bu ülke sevgiyle değişecek!”

.......
Duamdır yiğit,

Ey gökleri delen sessiz dua,
ey annelerin avuçlarında tüten adalet,
bir çocuk gönder yeryüzüne
Ali gibi düşü tertemiz,
Ali gibi yüreği yıkanmamış…

Ve bizi affet Ali,
geç kaldık adını haykırmaya.
Ama bu kez
şiirle diriliyoruz.
Ve sen
bu mısralarda ölmüyorsun,
çoğalıyorsun…

Peri Feride ÖZBİLGE