Senin suskunluğun değil
benim saflığım büyüttü bu yıkımı
Bir kere olsun Ben de demedin
ama ben her Hiçbir şeyine
bir ömür yükledim

Ne sanmışım seni?
Bir liman mı,
fırtınaları dindirecek biri mi?
Oysa sen,
fırtınaların ta kendisiydin
ve ben
en saf halimle ortasına yürüdüm

Senin için sustum
senin için kaldım
senin için kendime bile yalan söyledim.
Ama sen ne yaptın?
Baktın
sadece baktın.
Gözlerinle kandırdın beni.
Bakışlarına sakladığın o boşluğu
aşk sandım

Kendini bile sevemezken
ben seni nasıl bu kadar çok sevdim?
Neye güvenip verdim
en kırılgan yanlarımı ellerine?

Sana sitemim yok artık
yok, çünkü sitem bile değer ister
Sana nefretim var
İçime işlemiş soğukluğuna,

o oynadığın masum tavırlarına
ve en çok da
beni herkes gibi sanmana

Ben seni yüceltirken
sen beni susturdun
Ben susarken
sen başkalarına anlattın kendini
Ben seninle savaşırken
sen benden çoktan vazgeçmiştin

Zannetme ki hâlâ seni istiyorum
ben sadece
kendimi affedemiyorum
Sana inandığım için
Sana hayal kurduğum için
Seni
insan sandığım için....