Elele, can cana, dosta giderken
Kıskanırdı bizi uzaktan gören
Gönülde birliğiz, kardeşiz derken
Ayrı gayrı oldu akraba, yaren


Yeni güne umut bağladık lakin
Hayaller rüzgârda savrulup gitti
Topraktan umulan bir tutam ekin
Kurak mevsimlerde kavrulup gitti


Elemler yaşadık, sel gözümüzü
Yakarak çağlayıp ummana vardı
Kör talih eseri hal özümüzü
Yıkarak hesapsız hüzünler verdi


Güneşin doğduğu vaktin tan*ında
Siyaha dönüştü ufkumuz aktan
Yaşama hevesi, neşe yanında
Huzura umudu yitirdik çoktan


Verimli topraklar benzedi çöle
Çiçeğe dönüşen dala hasretiz
Ahu zar feryatlar düşerken dile
Teselli verecek kula hasretiz


Garibin dünyası hapishanesi
Ufkuna açılan penceresi yok
Yokluğun elinden sızlar sinesi
Ocakta kaynayan tenceresi yok


Aydınlanma yolu dikenden, taştan
Kaygı, tasa, hüzün bir son bulmadı
Mevsimler bahara geçmiyor kıştan
Yarına çıkmaya heves kalmadı