Yabancı Bahar

Savaşın ortasında, hayatta kalmaya çalışıyor bir çiçek
O kadar uzaktasın ki herkesten, en çok da kendinden
Duygularına bile bir yabancısın, tanışmayı bekleyen
Kim yaklaşsa biraz sana, diken satıyor o güzel ellerin

Gözlerin sık sık içini dökerdi dipsiz duygu okyanusuna
Yeşile boyanırdı yansıması, kâh çocuk gibi neşeli kâh kederli
Durgunuz şimdi... Yorgunuz, hayal bile edemediğimiz yarınlardan
Kimsenin suçu yok oysa, o kadar sınanmış ki inancımız başkalarınca

Yabancı bir bahar yaklaşıyor, uzaktan tanıdık bir sima
Mesafeleri aştıkça bir o kadar uzaklaşan, bigâne kimse
Buz tutmuş kalpleri delip geçiyor kederin ateşten kancası
İçini ısıtan ateşin değerini soğukta kalınca mı anlar insan?

Yabancı bir bahar yaklaşıyor.. Kendine yakın, herkesten uzaktasın
Dışarıya asılan çerçeveler özenli, hakikat buğulu bir pencere gibi
İnkar ettikçe uzaklaşır insan özünden, konuştukça kaybeder ederinden
Şiddetli rüzgarlar kopardı yapraklarını gülüm, uçtun gittin uzaklara

Ve artık biliyorum..

’’Daimi bir savaşın ve huzursuzluğun içinde büyüyen çiçekler, mutluluğu benimseyemezler.’’