KERÂMET KENDİNDE VEHMEDEN BİTER !Hakk’ın vergisidir, bize bu kelâm, Sanmayın tükenir, sanmayın biter! Düşmâna gülledir, dostlara selâm; Hâzinesi çoktur, ledûndan katar! Bana bu lisânı, bahşeden O’dur, Lütfeder sözlerden, doğurur Bedir, İşin hakikâti, yalnızca budur; Ondan böyle misk-ü anberce tüter! Yoksa ne ilmim var, ne tâlim ettim, O’na sığınûben, sıdk ile gittim, Ne gelirse O’ndan, başımda tuttum; Almak isteyene, bedelsiz satar! Kelâm-ı lâtif’in, hamîsi Hakk’tır, Ona ihsânları, haddinden çoktur, O’ndan feyizlenen, fazıldır, yekdir; Andelib olûben, mecliste öter! Dili tatlı olur, şekerden şeker, Muhabbete salar, gönüller yakar, O’ndan ne gelirse, sağuben döker; Sanmayın nefsiyle, hevâyla atar! Ozan İlo yazdı, kısacık aslı, Bu yolda yürünür, edeble uslu, Uzun hikâyedir, Âşıklık faslı; Kerâmet kendinde, vehmeden biter! 23.10.2008/16.41 |
Saygı ve selamlarımla.