Aşk labirentinin kör kuyusundayım
Bulmacanın her karesine gard alıp
Çözümsüz düğümle seni atıyorum


Günü öteki güne bağlayan zaman b’ağlacım
Ruhumun bilinmez diyarlarına ş’ahsın
Gözlerinin sonsuz evreni gösteren aynasında
K’ayıplığımı bilmelisin


Divaneleşmiş aşk ibremin pusulası
Tüm yönlerim sensin bilmelisin

Köhneleşmem göz açıp kapaman kadar kısa
Dört yanıma g’ünsün
Sen hep gözlerinle bana gülmelisin


Yokluğuna dikilen gerçek bir heykelim
Bir ressamın fırçasından yüzüme dökülür düşlerim
Sırrımdan çözülmeye
Bilmem hangi gecedesin söylemelisin


Labirentinde kaybolmuş bir gezginim
Seni sanrılı bulduğum her anda
Yeni bir bilmeceye eşiğim
Sonsuzluğunda yitik bir noktayım
Beni cümle alemine bitiş eylemelisin


Varoluşun en yüce paradoksunda
Kendi matrisimdeyim
Optimist bakışlarınla
Optimize aşkla
Beni sen denkleminden çözmelisin



_beyhude