O buğday sarısı saçlarını
Yolduğun gün beni hatırla
Gözlerimin sana mazi olduğunu
Dökülünce gözlerin beni hatırla

Sokaklar uzayınca caddelerden geçeceksin
Ne yaşadığını yalnız sen bileceksin
Bir yalnızlık içinde eve döneceksin
O kapıyı açtığın gün beni hatırla

Hülyalardan sıçrayınca gece yarısı
İşte bu ölmekle kalmak arası
Yüreğinde başlarsa pişmanlık ağrısı
Başladığı gün beni hatırla

Çiçeklerin açmadan eğer solarsa
Olurda bi yudum suya muhtaç olursa
Tomurcuğuda ayaz vurursa
Saksıdan söktüğün gün beni hatırla

Bir yıldız gibiydin içimde sen
Parlayan güneşimdin sen
Zehrine şerbet kattığım dın sen
Sensiz kaldığın gün beni hatırla

Bastığın toprağa hasret kaldığında
Hasreti bir fotoğrafa sardığında
Göğsüne sarıp acısıyla yattığında
Uyandığın sabah beni hatırla

Bilirim en çok o zaman seveceksin
Belki ilk defa seviyorum diyeceksin
Bunu bir sen bileceksin
Sevgisiz kaldığın gün beni hatırla