Güneşi bekledi bütün ömrünce,
Sıcagı gelende, kendi olmadı.!
Minareler koca, sesi derince,
Kimseyi nasıldır, neci sanmadı.!

Bayram gelmiş, yalın ayaklı olan,
Çocuklar bakıyor gözü yaş dolan...

El öpmek yeriyor, insan olanı,
Konuşmak istese, sözler anlamlı,
Cebinde dertlerin bütün duralı,
Sıktı dişlerini, ağzın açmadı.!

Bayram nedir, günün birisi olan,
Kadın gelir, gözleri yaşla dolan...

Düşünce kar etmiyor cep bom boşdur,
Çuvalda un yok, tuzlarda yam yaşdır,
Odun yok kömürsüz, önümüz kışdır,
Kafada yolunacak, saç kalmadı.!

Bayram degil ki, bizden taraf olan,
Acılar çaresiz, kursağa dolan...

Camiden çıkanlar, Bayramlaşırlar,
Kurban eti, bir birin sayışırlar,
Vaazlar yapılan, tüm dinleşirler,
Dışarda kimseler, onu duymadı.!

Bayram dedi, silindi gözde olan,
Bağrında acılar, yüreğe dolan...

Yoksulun dostları, el gördü olur,
Yaralı yürekler, dermansız kalır,
Kurur da damarlar zayıfdır sanır,
El görmez duruyor, nasip bulmadı.!

Bayram olmuş, neyine gerek olan,
Miadı kalmadı, kabire dolan...

21.03.25 / Saat 09,16
MİADI (Mehmet AY)