Ağlamak insanda, ar damarıdır,
Gönül kurşun yemiş, haber vermiyor.!
Ateş düşen yer de, acı harmandır,
Yakılan yerlerden, haber gelmiyor.!

Bozulan yerlerde, ar damar olmaz,
Yürek mekik dokur, mecali kalmaz,
Umut yavrular da, kimseler duymaz,
Kondağı sarmadan, haber denmiyor.!

Şans bir kere güler, insan yüzüne,
Arzu katar katar, bir çok yerine,
Aşkın meyvesi, dalında herkese,
Çürüyor yerinde, kimse yemiyor.!

Göz yaşı sel olsa, düzenbaz çıkar,
Dağların karı da, su olur akar,
Dostluklar bozulur, vefalar biter,
Hasımlar arsızca, adlar anmıyor.!

Esasta insanlık, makbul olanlar,
Cesetler cansızdı, ruhu çıkanlar,
Teneşir sovuk, yunmayan çıplaklar,
Alıyor bağrına, toprak salmıyor.!

Yıllar döner, günler akşam yetişir,
Nişanlar bozulur, takvim alışır,
Yürekler birleşir insan sevişir,
Başka hayat yok, burası bitiyor.!

Göz yaşı, çare degil ağlamaya,
Kimseler gelmez, yara bağlamaya,
Miadı gidiyor, dara durmaya,
Yalancı düzenler, kalsın sevmiyor.!

21.03.25 / Saat 15,26
MİADI (Mehmet AY)