BÖYLE BİTMEYEBİLİR Dİ

Böyle bitmeyebilir di
Henüz
Şişe is bağlamadan, gaz bitmeden, fitil tükenmeden,
Deforme olmamış gündüzlerimiz
Sünni karanlıklara bulanmadan önce
Havanın berrak, rüzgârın dingin olduğu zamanlar
Gölgelerimiz tahteravan gibi
Bizi bu günlere taşıyabilirdi

kuzeyimiz kış, güneyimiz yaz dı
Ve gönül hanemiz ilkbahar
Perdeleri çekip pencereleri açtık
Kapıyı araladık
Ölümcül bir rehavet
Ardından felç eden cereyanın korkunç akımı

Böyle bitmeyebilirdi
Eğer
Üstümüze dikilmiş
Sinsi bakışların içindeki dalkavuk ifadeleri
Feraset inbiğinden damıtıp
Ayrıştırsaydık
Sadakatin öz suyunu damla damla
Güvene karıp
Hayati bir macun yapabilirdik
Ama olmadı

Şimdi lamba ışıksız,
Şişenin isi çıkmaz, gazı tükenmiş,
fitili küllenmiş yanık kokan bir kor parçası
Kornişler kırık, perdeler sökük
Pencereler çürümüş, camları kırık
Menteşeler pasa batmış, kapı kapanmaz
Hava kasvetli, rüzgar hırçın
Deforme olmuş nur topu günler
Karanlığa batmış günül hanesi

Böyle bitmeyebilirdi
Ama bitti işte
Madem ki, bitti, herkes yoluna.
Mademki bitti, her kes yoluna diyeceğim amma
Bir yol da yok ki önümüzde
Çünkü her yol bir gönülde son bulur
Ve her hata bir çıkmaza saplanır
Son nokta ve son çıkmaz
Böyle bitmeyebilirdi, idraki devreye alsaydık eğer
Böyle bitmeyebilir di
Amma, bitti işte


NOT : bir zamanlar TV ler de evlilik programları vardı.
Neyse ki kaldırıldı.
Kaldırıldı da, daha katmerlisi geldi. Kimin ağzında kimin düdüğü var, programlarıyla, türk aile yapısını çökerten ahlaki çöküntüyü bize gösterip gözterip normalleştiriyorlar. Bir şeyin kesreti ülfet peyda eder.
En aşırılıklar bile tekrarlana tekrarlana aşinalık kazanır ve normalleşir.
Bu şiir, iki tane eşin yaşadığı pişmanlığı anlatıyor