Kaybolan Umutlar..

Gözlerim dalgaların kıyısında,
Uzaklara bakarken kaybolmuş bir umut ararım.
Rüzgarın fısıltısı, geçmişin izlerini taşır,
Yüreğimde biriken acılar, gözyaşlarıma karışır.

Hatıraların gölgesinde dolaşırım,
Kaybettiğim mutluluğun peşinde koşarım.
Güneşin batışıyla karanlık çöker üzerime,
Yalnızlığın soğuk nefesi, ruhumu sarar.

Yıldızların altında bir dilek tutarım,
Kaybolan umutların yeniden yeşermesi için.
Belki bir gün, bir mucize olur,
Karanlığın içinden bir ışık doğar.

Denizin derinliklerinde bir inci ararım,
Belki de o inci, kaybettiğim umutların simgesidir.
Dalgaların dansı, bana bir umut şarkısı söyler,
Yüreğimdeki acılar, yavaş yavaş diner.

Güneşin doğuşuyla yeni bir gün başlar,
Umutlarım yeniden canlanır, içimde bir heyecan uyanır.
Belki de hayat, bize yeni fırsatlar sunar,
Kaybolan umutlar, yeniden filizlenir.

Yürüdüğüm yollar, beni bilinmeyene götürür,
Ama biliyorum ki, umut her zaman vardır.
Belki de aradığım umut, içimdedir,
Yeter ki inanalım, yeter ki vazgeçmeyelim.

Hayatın inişleri ve çıkışları olsa da,
Umut, her zaman yolumuzu aydınlatır.
Kaybolan umutlar, belki de bir gün geri döner,
Yeter ki kalbimizdeki inancı kaybetmeyelim..

Hasan Belek
20 mart 2025
Akçay