O dağdan bu ovaya bakarken,
Zihnimde kayan yıldızların düşüşü,
Bir sır gibi, suskun bir kudret.
Bana bu dünya bir çeyrek döngü,
Rüzgarın uğultusunda kaybolan feryat,
Taşla birleşmiş toprağın içindeki acı,
Bir yapraktan sözü düşen gölgedir belki.
Eteğinden taşan dünya,
Her an bir çığlık, bir suskunluk…
İçinden doğan, bilmediği halde bulan,
İsyan eden bir varlık vardır o taşlarda,
Taşıyan, içinde her zaman bir aydınlık
Ve karanlık için bir mezar açan.

Kadınlık dediğin de bir ceza,
Bir kutsal emanettir, zihinlerin yükü,
Kirli çamaşırların su yüzüne çıkması,
Her kadının içinde dövülen bir zaman.
Ama yıkadıkça, başka bir gövdede,
Yeni bir rengin kokusu,
Her türlü ıstırabın yansıması
Fakat yine de güneşin doğduğu yerdir o.

Çalışmalarınızın daha da büyümesini diler, size ilham dolu günler ve başarılar temenni ederim.

Sevgilerle,