Yıldızsız bir gecede,
Ayın ışığına muhtaçken,
Kollarımı açtım sana doğru,
Ama sen hep uzak kaldın benden.
Peki neden?

Kelimeler artık suskun,
İçimdeki fırtına hırçın,
Tüm düşünceleri çıkardım aklımdan,
Kalbime bağladığın zincir henüz kırılmadan.

Bir adım daha atsaydım,
Belki seni bulacaktım.
Ama şimdi,
Geçmişin içinde karanlıktayım.
Fakat sormadın, sormadın neden?

Bir zamanlar seninle,
Kumru kuşları gibi,
Göklerde süzüldüğümü sanmıştım,
Nasıl da yanılmışım.
Belli ki çok aldanmışım.

Şimdi kendinden kopmuş bir kaya gibi dibe batıyorum,
Sonsuzluğun çırpınan karanlığından geriye de dönemiyorum,
Bir zamanlar ruhumu ısıtan gülüşlerin,
Buz ile kaplı kalbimi ısıtır çözerdi,
Şimdi ruhumu vuran kasırgaların sesiyle uyanıyorum her sabah.
Peki neden? Sormadın neden?

Bilmiyorsun belki,
Bir yara açtın içimde,
Ve her gün,
Her yeni gün,
Beni biraz daha kanatıyor.
Suçlu sanki kendim,
Şaşırdın mı?
Çünkü sebep sendin.

Bir zamanlar sana dair her şey,
Bana anlamlıydı.
Şimdi ise,
Her şeyin kötü bir rengi var,
Tıpkı kaybolan yıllar gibi.
Her köşe, her sokak, her adres,
Adını fısıldar,
Kısacası hepsi berbat hatıralar.

Neyse ki sen artık orada değilsin.
Yalnızca yıkık bir iz bırakmışsın,
Ve her izde bir insanı yıkmışsın.
Üstelik ne kadar çok istemişsin,
Seven kalplere eziyet olmuşsun.

Bunlar senin mi,
Yoksa benim mi?
Bunu bilmek istemiyorum,
Ama içimde hala bir sen var,
Ve senin ağrıların var.

İstemsizce olsa da,
Düşlerimde seni ararken,
Gözlerimde seni bulamam.
Ama ellerim,
Her gece seni tutmaya çalışırken,
Bir avuç rüzgâr alır,
Ve içimdeki boşluk daha da büyür,
Kabuslar fırtınalar olur.

Bir zamanlar,
Bütün bu kaybolmuş anılar,
Bir bütünken,
Şimdi paramparça.
Ve ben,
Son hızla bu boşlukta kayboluyorum,
Bir adım atıp geriye bakarken,
Geriye baktığımda tek gördüğüm
Koca bir yalnızlık,
Şiddetli bir suskunluk,
Ve bilmelisin,
Sebep yine sendin.

Neyse ki kimsenin bilmediği bir yerdeyim,
Bir gün yine seni göreceğim.
Belki çok uzaklarda,
Ya da bir hatıranda,
Ya da düşlemediğin düşlerde.
Sıradan bir gün,
Yine sıradan benimle
Bir daha buluştuğumda,
Artık sebep aramayacağım,
Çünkü sebep hep sendin.
Ve galip geldin, beni de yendin.

SAVAŞ ÖZEL