"Vazgeçtim"

Bir vakit gözlerinle doğmuştu sabah,
Karanlıkla boğuşur içimde her ah.
Ne bir iz bıraktın ne de eski bir gül,
Şimdi yalnızlığa düşman gibi o bülbül.

Kırılmış aynalar gibiyim içten,
Her parçamda sen, her yanımda sen.
Git dedin, gitmek ne kolaymış meğer,
Bense dur diyemedim, yandım, içimde ahım yeter.

Bir cümleyle bitirdin bitmeyecek romanı,
Sayfaları yırtıp attın öldürdün tüm zamanı.
Dudağımda asılı son kelimem: “Ne olur Kal...”
Ama duymadın, kalmadın ben de sustu bu can.

Ben seni beklerken, sen yokuşa sürdün,
Bir mevsimi bırakıp ötekini öldürdün.
Sitem değil bu, inadı sen sürdürdün,
Giden sendin, aslında sönmüş bir küldün.

Şimdi rüzgâr bile senden eserken,
Bir gün dönersin diye açık bıraktım kapımı,
Adını anmakla kendimden geçerken,
Yine yoktun unuttun belki adımı?

Bir vedan var hâlâ kulağımda çınlar,
Sözlerin taş gibi, gözlerin ıssız yar.
"Sevmedim hiç," dedin, inanır gibi oldum,
Seni sevmekten vazgeçtim, ben bu yüzden mahvoldum.

SAVAŞ ÖZEL