Çanakkale’de bir destan var,
Yiğitler yazdı, şanlı diyar.
Her bir taşında kahramanlık,
Vatan uğruna canlar bahar.

Siper başında dimdik durdular,
Ölüm gelince nur oldular.
Bayrak göklerde, şehit sözde,
Vatan uğruna can verdiler.

İşte Çanakkale, destan yeridir,
Her taşında bir yiğidin teridir.
Unutulmaz o kahramanlık,
Şehitlerin ruhu göklerdedir.

Şafak doğuyor, rüzgâr asi,
Ufukta yankı topun sesi.
Yiğitler yürür saf saf öne,
Vatan uğruna, şan ve şerefle.

Siperden atlar, düşman söker,
Ölüm korkusu kimde yoktur?
Yaralı kardeş omuzlarda,
Bu nefer düşmez, yılmaz asla.

Çanakkale zafer, iman, şan,
Kahramanlıkla yoğrulmuş kan.
Ruhları hâlâ nöbette bugün,
Adları altın, hatıralar kan.

O gün gök bile sustu, eğildi,
Deniz, top sesleriyle delindi.
Şehitler, bir hilal uğruna düştü,
Cennete tek nefeste yürüdü.

Ana, oğlunu uğurlarken söyledi:
“Dönmesen de, gururum seninle!”
Mehmetçik gitti, bir fidan gibi,
O fidan, sabahla ordu oldu şimdi.


Bu topraklarda şan ile yatar,
Adı, gönülde silinmez asla.
Milletimin hür sesidir o,
Çanakkale, destanla yaşar.

çilekeş*