Anne, görüyor musun bak
Yine bir akşam daha oldu,
Sanki hiç gün doğmayacak gibi
Yıldızlar üşüştü birden üzerine
Sanki bana bakıp
Hesap soracaklar diye
Titredim, korktum,
Havada soğudu, üşüdüm anne.
Huzur sokağı nerede, biliyor musun?
Nasip olmadı gitmek oralara,
Sordum işte öylesine.
Yoksa bana kızdın mı?
Neden bakmıyorsun bana
Utanıyor musun anne.
Hani adalet vardı, mülkün temeliydi
Yok, yok, duydum ki
Saltanat, mal, mülk kimde ise
O koyar, o sağlarmış hürriyeti.
Prangaları bağlamışlar yüreklere
Geçit vermiyor, sarp yokuşlar gibi.
Kilitli, anahtarı bulunmuyor.
Hançeri saplamışlar yüreklere
Acısını hissediyorum, korkuyorum anne.
Hep söylerdin hatırlıyor musun?
Sakın yalan söyleme, minnet etme kimseye
Söyledim, ettim anne üzülmeyesin
Hep huzurla yaşayasın diye.
Unuttun mu, söylesene
Ama ben unutmadım, unutamadım anne.
Seni özler durur, seni yaşarım
Gurbet diyarında ah edip, of çekip
Hatalarımla seni anar sızlanırım.
Yanaklarındaki o şebnem taneciklerini
Semadan arşa düşmesini önlemek için
Hasır olmak isterim önünde, ama nafile
İşte o anda benimde gözlerim bayatlamış
Çiğ taneleri gibi buğulanır
Hani soğuk bir havada pencereler
Nemden buğu tutar ya
Harama uzanan parmaklarımda
Yazılar yazmaya çabalarım.
İşte onun gibi
Ama ne yapayım, erkekler ağlayamaz derler
Uhdesi kalır içimde, sana güzel bir
Yaşam sunamadım diye….