Bir millet, çoluk-çocuk, top yekûn islâm orda
Dediler: Can nedir ki, zeval gelmesin yurda
Saf saf indi melekler, Rabb’im koymadı darda
Şehâdet şerbeti bu, hak etmeden içilmez
Dünya gelse bir olup, Çanakkale Geçilmez.

Öyle bir destan ki bu, sanki yer gök birleşti
Bir zafer sedası ki, her geçen gün gürleşti
İman gücü düşmanın kafasına yerleşti
Öyle karşıdan bakıp, Türk’e kefen biçilmez
Dünya gelse bir olup, Çanakkale Geçilmez.

Uyuyan bir Arslan’ın, ayağına basılmaz
Bir defa kükredi mi, artık sesi kısılmaz
Albayrak’tan gayrısı, Türk yurduna asılmaz
Ecel vakti gelmeden bu dünyadan göçülmez
Dünya gelse bir olup, Çanakkale Geçilmez.

Tarihini bilmeyen, aslını unutuyor
Gelin Çanakkale’ye, bakın kimler yatıyor
Kim bizimle yanyana, kimler pusu atıyor
Hava puslu olunca, iti, kurdu seçilmez
Dünya gelse bir olup, Çanakkale Geçilmez.

Kurban olduğum Mevlâ’m, yüzümüzü ar etme
Bir karış toprağımı imânsıza yâr etme
Esaret nasip etme, edeceksen var etme
Vatan bayrak sevdamız, hiçbir şeyle ölçülmez
Dünya gelse bir olup, Çanakkale Geçilmez.

Nuriye Akyol (Nûrfânî)
17/3/2025