Kendini kaybettin nerelerdesin?
Yoksa hasta mısın? Kısıldı sesin
Bitmeden bedende kalan nefesim
Söylenecek bir çift sözüm var sana...

Kafir sevmez Ali ile Hasan’ı
Gördükçe şad olur, derd-i tasanı
Boşaltırlar iki cihan kasanı
Küffar olmaz hiçbir zaman yâr sana...

Hakk, deyince duymaz, dönersin taşa
Şeytan çağırınca, git koşa koşa
İnancını savun, insanca yaşa
Kâfirlerden emir almak ar sana...

Seni hidâyete çağırır genin
Maddiyata esir olmuş bedenin
Dünyayı mü’mine zindan edenin
Karşısında durmak, evlat kâr sana...

Eğriyi, doğruyu seçene kadar
En sevdiklerinden geçene kadar
Can kuşu bedenden uçana kadar
Ha dünya, ha zindan inan bir sana.

Nûrfânî’m unutma, sen bu sözümü
Çıkarırlar bir gün iki gözünü
Geç tanırsın küfrün çirkin yüzünü
Cehennemde miras kalır nâr sana..

Nuriye Akyol
Yıl. 1996.

Görsel alıntıdır.