ACININ AÇLIĞIACININ AÇLIĞI Öylesine alışmış, Öylesine sindirmişim ki varlığını içime Yokluğunu kabullenmek mümkün değil Ve elde değil, Yaşamın kupkuru, Aydınlığın kapkara yerinde bile Seni düşünmemek ve düşlememek Çünkü sen, Acının açlığa, Umudun çaresizliğe dönüştüğü yerde bile Soluduğum soluk, Ekmeğime katık gibisin Biliyorum Ne yakınım,ne yarimsin Ama yinede özlüyorum seni Söyler misin Sen benim neyimsin Kaşif Kani ERTÜRK |