Belgrad ormanında da gezer cesedim
Kemerburgaz da vurdular oysa beni
Bir kasalı kamyonetle getirdiler
Bayır aşağıya yuvarladılar
Üstüme sonbahar yaprağı örttüler
Beni apansızca ve amansızca öldürdüler

İstanbul güzel memleketim
Dünyanın başkenti, Kainatın incisi
Beni sana yâr etmediler son tahlilde
Arkamdan hain bir pusu kurdular
İki el ateş ettiler sinsice
Görmedim vuranları
Ben dönmeden arkama kaçtılar

Aramayın beni uzak ellerde, ıssızda
Bulamazsınız hiç bir vakit
Ormanda koşmaya gelen birisi
Belki görür naaşımı sarımtırak yaprakların altında
Bir köpek kolar leşimi belki
O söyler burda yattığımı sahibine
Ancak böyle bulabilirler beni
Sensizlik zor be İstanbul
Yıllar sonra şehrinin sokaklarında yaşayayım dedim
İzin vermediler Galatanın sokaklarında gezmeyi
Kız kulesinin karşısında çay içmeyi
Akşam Beyoğlunda turlamayı
Bana bırakmadılar koca İstanbulu
Doya doya yaşayaydım sakince
Birçokları gibi içime kokunu çeke çeke
Miskin miskin bank ta oturarak
Yaşardım seni benliğimde
İzin vermediler
Yâr etmediler
İnsanca yaşatmadılar İstanbul’da gariban beni

Ahmet YOLDAŞ
İZMİR 05/03/2025